طبق مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه «تگزاس در ال پاسو» انجام شده است، تفاله قهوه شاید حاوی ذرات رمزآلودی باشد که به پیشگیری از زوال عقل و سایر مشکلات سلامتی کمک می‌کند.
پژوهشگران نقاط کوانتومی کربن اسید کافئیک (CACQDs) را از تفاله قهوه استخراج کرده‌اند که شاید بتواند از سلول‌های مغز در برابر حملات میکروبیولوژیکی محافظت کند؛ حملاتی که می‌توانند منجر به شکل‌گیری بیماری‌های عصبی ازجمله آلزایمر شوند.
با این‌حال، محققان خاطرنشان می‌کنند که سودمندی تفاله قهوه در مبارزه با اختلالات عصبی ممکن است به مواردی محدود شود. مواردی که ناشی از عواملی مانند چاقی، سن، و قرارگیری در معرض سموم محیطی است.
توانایی محافظت عصبی CACQDs
اختلالات نورودژنراتیو (تخریب‌کننده عصب) که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد، به‌دلیل نابودی تدریجی نورون‌ها یا سلول‌های مغزی ایجاد می‌شود. با پیشرفت این بیماری، به تدریج توانایی فرد برای انجام فعالیت‌های اساسی مانند حرکت و گفتار مختل می‌شود. علاوه‌بر این، ممکن است توانایی آنها برای انجام کارهای پیچیده مانند کنترل مثانه و روده، و توانایی‌های شناختی نیز مختل شود.
براساس بیانیه رسمی، برخی از اختلالات در مراحل اولیه خود ممکن است توسط سبک زندگی یا عوامل محیطی مختلف آغاز شوند. این عوامل شامل افزایش سطح رادیکال‌های آزاد در مغز و مولکول‌های مخرب مرتبط با بیماری‌های دیگر مانند سرطان، بیماری قلبی و اختلال بینایی است. تجمع قطعات پروتئین سازنده آمیلوئید نیز می‌توانند پلاک‌هایی در مغز ایجاد کنند که نشانه پیشرفت آلزایمر است.
اینجاست که مطالعه جدید شروع می‌شود. کافئیک اسید موجود در قهوه، متعلق به خانواده‌ای از ترکیبات گیاهی است که به‌دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی یا حذف رادیکال‌های آزاد شناخته شده‌اند. کافئیک اسید می‌تواند به سد خونی مغزی نفوذ کند و روی سلول‌های مغز تأثیر بگذارد.
در نمونه‌های سلولی، محققان دریافتند که CACQDs رادیکال‌های آزاد را حذف می‌کنند یا مانع از تأثیرگذاری آنها می‌شوند و از تجمع پروتئین‌های سازنده آمیلوئید جلوگیری می‌کنند. نکته مهم دیگر این است که CACQDs هیچ تاثیر منفی روی سلول‌ها نداشت.
اگر این مزیت بتواند به درمان پیشگیرانه تبدیل شود، می‌تواند بیماران را از نقطه اوج پیشرفت بیماری دور نگه دارد.
آزمایش اثربخشی تفاله قهوه
این یافته امیدوارکننده برای کاربردهای آینده‌نگرانه CACQDs در محافظت عصبی خبر می‌دهد. محققان بر این باورند که در مراحل اولیه اختلالاتی مانند آلزایمر یا پارکینسون، دارویی مبتنی بر CACQD ممکن است در کندکردن پیشرفت بیماری مفید باشد.
«ماهش نارایان»، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت:
«رسیدگی به این اختلالات قبل از رسیدن به مرحله بالینی بسیار مهم است؛ زیرا در آن مرحله، احتمالاً خیلی دیر شده است. هرگونه درمان فعلی که بتواند علائم پیشرفته بیماری عصبی را برطرف کند، به‌سادگی از توان اکثر افراد خارج است. هدف ما ارائه راه‌حلی است که بتواند از اکثر موارد این شرایط با هزینه‌ای که برای بیماران قابل کنترل باشد جلوگیری کند.»
درحالی‌که هنوز روزهای اولیه مطالعه است، تیم امیدوار است که تحقیقات بیشتر آزمایش‌های اولیه را تأیید کند. شاید روزی، چیزی به‌سادگی یک قرص CACQDs بتواند سپری نامرئی برای محافظت دربرابر بیماری‌های عصبی غیرژنتیکی برای مغز انسان فراهم کند.
نتایج کار محققان در مجله Environmental Research منتشر شده است.