هیئت ملی علوم که به بنیاد ملی علوم در آمریکا مشاوره می‌دهد، باور دارد که ایالات متحده باید برای ساخت «تلسکوپی فوق‌العاده بزرگ» که جامعه‌ی نجوم آمریکا را وارد عصری تازه خواهد کرد، بودجه‌ای درحدود ۱٫۶ میلیارد دلار اختصاص دهد.
هیئت یادشده در بیانیه‌ای که ۲۷ فوریه منتشر شد، تا ماه مه به بنیاد ملی علوم فرصت داده تا در مورد انتخاب بین دو طرح پیشنهادی رقیب تصمیم بگیرد. این بیانیه برای اخترشناسان آمریکایی که در عرصه‌ی تلاش برای کاوش آسمان با تلسکوپ‌های بزرگتر و بهتر، نگران از دست‌دادن موقعیت خود دربرابر همکاران اروپایی‌شان هستند، دلگرم‌کننده بود.
اما اینکه کدام یک از دو تلسکوپ پیشنهادی ساخته خواهد شد و سرنوشت رویاها و میلیاردها دلار وقت و سرمایه که قبلا سرمایه‌گذاری شده، چه خواهد بود، هنوز در هاله‌ای از ابهام است. بسیاری از اخترشناسان آمریکایی امیدوار بودند که بنیاد ملی علوم که به‌طور سنتی حامی مالی رصدخانه‌های این کشور بوده است، راهی برای سرمایه‌گذاری در هر دو پروژه پیدا کند.
دو پروژه‌ی مورد بحث عبارت‌اند از تلسکوپ غول‌پیکر ماژلان در لاس کامپاناس شیلی و تلسکوپ ۳۰ متری که احتمالا مقصدش، کوه مائونا کیا در جزیره هاوایی است. هردو این تلسکوپ‌ها در صورت ساخت، بزرگتر و قدرتمندتر از هر تلسکوپ کنونی روی زمین یا در فضا خواهند بود. انتظار می‌رود هرکدام از تلسکوپ‌ها درحدود سه میلیارد دلار یا بیشتر هزینه داشته باشند؛ اما تاکنون کمتر از نیمی از هزینه‌ی پیش‌بینی‌شده از سوی همکاران بین‌المللی حامی آن‌ها تامین شده است.
هیئت ملی علوم در بیانیه‌ی خود می‌گوید تامین مالی حتی یک تلسکوپ با قیمت ۱٫۶ میلیارد دلار، بخش عمده‌ی بودجه‌ی معمول بنیاد ملی علوم برای ساخت‌وساز پروژه را به خود اختصاص خواهد داد.
وندی فریدمن، کیهان‌شناس در دانشگاه شیکاگو که پروژه تلسکوپ غول‌پیکر را در نخستین دهه‌اش هدایت کرد، به نیویورک‌تایمز گفت: «خیل خوشحالم که هیئت ملی علوم تصمیم گرفته است از یک تلسکوپ فوق‌العاده بزرگ حمایت مالی کند. فکر می‌کنم بدترین نتیجه این بود که از هیچ تلسکوپ فوق‌العاده بزرگی حمایت نکنیم که در آن صورت، تراژدی رقم می‌خورد! از نظر واقع‌بینانه و (متاسفانه)، بودجه‌ای برای هر دو پروژه وجود ندارد؛ اما یک تلسکوپ فوق‌العاده بزرگ برای آینده‌ی نجوم ایالات متخده حیاتی است.»
بااین‌حال، همه‌ی دانشمندان تا این اندازه خوش‌بین نیستند. ریچارد الیس، اخترفیزیکدان کالج دانشگاهی لندن که یکی از رهبران اولیه‌ی پروژه تلسکوپ سی متری بود، به وب‌سایت ساینس گفت: «با توجه به سرمایه‌گذاری انجام‌شده در هر دو تلسکوپ، انتخاب فقط یکی تراژدی است.»