محمد شجائیان، مدیرعامل گروه رسانه‌ای مهر در واکنش به حمله سایبری به خبرگزاری مهر نوشت: «کسانی که سال‌های اول انقلاب را فهمیده‌اند می‌گویند صبح به محض اینکه در تهران از خانه بیرون رفتی، معلوم نبود. غروب زنده برمی گشت.» سوار اتوبوس شدم مسافری که در گذشته با کیف در دست سوار ایستگاهی شده بود، دست خالی راه می رفت. ساکش ظاهراً زیر صندلی مانده بود، اما پس از چند دقیقه صدای انفجار، آتش، دود، تکه های گوشت آویزان شده به دیوار و درخت را شنید. شبیه فیلم های اکشن است؟ نه، این سکانس یک فیلم اکشن نیست. تماشایی است اگر نگوییم هر روز آنقدر در تهران و امثال اینها که صبح بیرون آمدن از خانه با تو بود و با خدا وعده داد. پایتخت جدید کشور بود، وگرنه در جنوب و غرب کشور وحشتناک ترین بود. بله جنگ!
فکر نمی‌کنم نیازی به توضیح واضحی از نام آن باشد. جنگ. که به تصور طومار انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی آمد و اگرچه نتوانست اما شکست دشمن متجاوز به قیمت جان هزاران تن از بهترین جوانان این آب و خاک حاصل شد. در آن زمان با همه سختی ها و خستگی هایش از زیبایی خاصی برخوردار بود. تکلیف مشخص بود. چون جبهه حق و باطل مشخص بود. دود و آتش و بوی باروت زیاد بود اما هوا همچنان بی ابر بود.
جنگ با ملت ایران در سال 67 تمام نشد، بلکه تازه شروع شد و به مرور زمان سخت تر و پیچیده تر شد. دیگر خبری از آتش سوزی و بوی باروت نیست. جنگ بر روی صفحه نمایش دستگاه های هوشمند شفاف و با وضوح بالا در جریان است. بدون آتش، بدون دود، بدون ترکش، بدون خونریزی. دیگر در شلمچه جنگ و بازی طولانی فکه و تنگه ابوقریب نیست.
میدان نبرد امروز مغزهاست. جنگ دیروز می توانست فرار کند، اما هیچ کس نمی تواند از جنگ امروز فرار کند.
در جنگ سخت دیروز، دو سازمان رسمی نظامی ارتش و سپاه پاسداران وظیفه حفاظت از کشور، مردم و انقلاب را بر عهده داشتند. دو سازمانی که ماهیت و مأموریتشان عمدتاً در این حوزه مشخص شده بود و البته در کنار آنها یک نیروی مردمی بسیج شده بود که بدون آنها جنگ با افتخار تمام نمی شد. اما در جنگ امروز که تمام کشور و مردم 24 ساعته در معرض بمباران بی امان دشمن با شایعات و دروغ و شبهات و سیاه نمایی و … هستند که وظیفه و حرفه اصلی آن دفاع در برابر این دنیاست. حمله کنم؟ راهبرد ما در برابر این هجوم بی امان فکری و ذهنی «جهاد تفسیر» است و اگرچه این جهاد بر همگان واجب است، اما واحدهای اصلی فعال در این عرصه رسانه ها هستند.
رسانه ها و اهالی آن باید در خط مقدم این نبرد باشند. روزی روزگاری در یک جنگ سخت، ما حتی سیم خاردار هم نداشتیم، در عوض دشمن بعثی همه امکانات، سخت افزار و نرم افزار را در اختیار داشت. تعادل نابرابر بین ما و دشمن در جنگ امروز بسیار سخت تر از جنگ دیروز است. زیرا ماهیت این جنگ اولاً پیچیده‌تر است و ثانیاً ابزارهای این جنگ اطلاعاتی و فکری از سلاح‌ها متنوع‌تر، پراکنده‌تر و پیچیده‌تر است.
اتفاقی که بعدازظهر دیروز در خبرگزاری مهر افتاد، زاویه بسیار کوچک و تنها صحنه این تقابل بی امان بود. کسانی که از هزاران مایل دورتر خرابکاری های فنی را به سختی انجام می دادند دست کم آنقدر عاقل نبودند که متن آزار و اذیت خود را با چنین محتوای مضحک و ادبیات پوچ جمع آوری نکنند. در سالروز شهادت آن حضرت صلوات الله علیه و آله و سلم امام صادق (علیه السلام) فرمودند: الحمدلله الذی للدشمننا سفیه! الحمدلله دانا و بینا که به صاحبان جهیزیه و صاحبانشان هوش و خلاقیت داد تا اینکه عده ای در همان دقایق اولیه با تحریریه تماس گرفتند و متعجب و نگران شدند. ادبیات اخبار جعلی نبود، هک شدی؟ و پاسخ شنیدند که جای نگرانی نیست و خشم و کوبیدن در و دیوار دشمن را به حساب آوردند. البته دشمن حق دارد با مهریه و رزمندگان این سنگر قهر کند.
مهری که در این روز غبارآلود کوشید تا نوری در تاریکی بتاباند و فارغ از مقوله های معمول از ارزش ها و منافع این سرزمین و مردم شریفش دفاع کند. اگر بخواهیم در این نبرد وسط لحاف را بچینیم، گاهی به نعل اسب و گاهی به میخ، شاید نه، حتماً راه صعب العبوری در پیش بوده و سنگساری در راه نبود.
خبرنگاران متعهد، دلسوز و فهیم مهر در این مبارزه با تکیه بر عقلانیت انقلابی درخشیدند و حمله سایبری دیروز هم پیام و هم پیامد برای خانواده مهر داشت. پراکندگی احمقانه و رخنه کردن دشمن، نشانه راه راست است. پس با دلسوزی و قدرت بیشتر این مسیر را طی خواهیم کرد.
به قول حاج قاسم عزیز، بزرگ مرد میدان جنگ و خطر; «میزان فرصت‌هایی که در بحران‌ها وجود دارد، در خود فرصت‌ها نیست، اما شرط این است که ما نترسیم، نترسیم، نترسیم.
منم که دلم را از دوستم میگیرم
و اگر زندگی به نفرت از دشمن برگردد، این کار من است
در این صورت با ما در آرامش باش دوست من
چقدر غمگین می شدم اگر همه دنیا دشمن می شدند