طی چند سال اخیر، پرچمداران اندرویدی مختلفی از سازندگان متفاوت راهی بازارهای جهانی شده‌اند و هرکدام با شعارهای مختلف به‌دنبال دستیابی به جایگاه مدنظرشان بوده‌اند. بااین‌حال، تعداد گوشی‌های خوب در چنین بازاری انگشت‌شمار است و طراحی تکراری و نبود خلاقیت، انتخاب دستگاه دلخواه را برای کاربران دشوار می‌سازد. از طرفی، برخی برندهای سازنده، نسل جدید پرچمدارانشان را با تغییرات اندک و قیمت بیشتر عرضه می‌کنند که خود معضل دیگری به‌حساب می‌آید. این درحالی است که اندروید قابلیت‌های متنوعی را به‌عنوان یک سیستم‌عامل پویا در اختیار کاربران می‌گذارد و رقابت نزدیکی با iOS دارد؛ بنابراین به‌کارگیری راه‌حل‌های خلاقانه‌تر در بخش‌های سخت‌افزاری پرچمدارها می‌تواند دوباره تنور رقابت را در این رده قیمتی زنده کند.
چیزی که قیمت بالای پرچمداران اندرویدی را توجیه می‌کند، سطح بالای عملکرد و طراحی سخت‌افزاری آن‌ها در مقایسه با سایر گوشی‌هاست. کره‌ای‌ها در سری گلکسی S24 سعی کردند با ارائه هوش مصنوعی و ابزارهایی مانند Circle to search در کنار استفاده از فریم تیتانیومی، رنگ‌وبوی دیگری به سری جدید گوشی‌های خود ببخشند. اما استفاده از فریم تیتانیومی بیشتر به تقلید از اپل شبیه بود تا یک طراحی جدید؛ درنتیجه این سؤال برای کاربران به‌وجود آمده است که آیا تنها فریم تیتانیومی و قابلیت‌های AI، ارزش ۱۳۰۰ دلار را دارد؟ چرا نمی‌توان با مواد اولیه مختلف، بدنه‌ای منحصربه‌فرد و فراتر از تیتانیوم طراحی کرد؟
اگرچه هوش مصنوعی، جدیدترین کلیدواژه برندها برای تمایز گوشی‌هایشان با سایر رقباست، اما در کنار بخش نرم‌افزاری، کاربران خواهان ویژگی‌های ملموس‌تر و کاربردی در سخت‌افزار دستگاه‌ها نیز هستند. سیر پیشرفت دوربین‌ها به‌کندی پیش می‌رود و بعضاً از نسل قبل خود عملکرد ضعیف‌تری دارند؛ برای مثال، گلکسی S24 اولترا دیگر زوم Extreme 10X نسل قبل خود را ندارد و بعضاً تصاویری با کیفیت پایین‌تر ثبت می‌کند. همچنین سال‌هاست که ویژگی‌هایی مانند حافظه ذخیره‌سازی قابل حمل، جک‌های هدفون و باتری‌های قابل تعویض از گوشی‌ها حذف شده است.
وان‌پلاس به‌لطف همکاری با Hasselblad، از آرایش متفاوتی برای دوربین گوشی‌هایش بهره می‌برد و سونی Xperia 5V همچنان از جک هدفون و فضای ذخیره‌سازی قابل حمل پشتیبانی می‌کند. از طرفی، ایسوس هم با به‌کارگیری طراحی جذاب و ویژگی‌های منحصربه‌فرد در سری گوشی‌های گیمینگ ROG و همین‌طور Zenphone، حس خوبی را به کاربرانش منتقل می‌کند. اما تمایزها و تفاوت‌ها تنها محدود به موارد گفته‌شده است و در بسیاری از پرچمداران شاهد ادامه روند تکراری و نبود خلاقیت هستیم.
حضور برندهای خلاق، کلید تغییر وضعیت
ظاهراً مشکل را باید در برندهای غالب بازار جستجو کرد. درحال‌حاضر سامسونگ و گوگل، دو برند بازیگر اصلی بازار گوشی‌های اندرویدی ایالات‌متحده هستند و سایر برندهای بعضاً خلاق مانند وان‌پلاس سهم کمتری را در اختیار دارند.
تعدادی از سازندگان کاملاً از بازار گوشی‌های اندرویدی خارج شده‌اند و کمتر کسی از دستگاه‌ها و نوآوری‌هایشان یاد می‌کند. برای مثال، ال‌جی یکی از همان شرکت‌هاست که طراحی‌های منحصربه‌فردی را در دوره خود به‌کار می‌گرفت و گوشی‌های جالبی مانند سری اپتیموس، سری V و همین‌طور ال‌جی وینگ را روانه بازار کرد. اما حضور آن‌ها در سال ۲۰۲۱ پایان یافت و آن‌ها برای همیشه از بازار گوشی‌های اندرویدی خداحافظی کردند. گوشی‌های موتورولا نیز طراحی جالبی در دهه میلادی قبلی داشتند، اما حالا سهم این شرکت از بازار گوشی‌های اندرویدی محدود است و بیشتر در رده‌قیمتی میان‌رده و اقتصادی فعالیت دارند.
درصورت تصور آینده‌ای بهتر برای پرچمداران اندرویدی، وان‌پلاس قطعاً بازیگر اصلی آن خواهد بود؛ شرکتی که با به‌کارگیری طراحی‌های متفاوت و قیمت مناسب، ثابت کرده است که می‌تواند شانه به شانه رقبای اصلی خود پیش برود. نوبیا نیز اخیراً با Z60 اولترا وارد بازار ایالات‌متحده شده و در بازار جهانی نیز با عملکرد سخت‌افزاری چشمگیر، مخصوصاً در گوشی‌های گیمینگ، نامی برای خود دست‌وپا کرده است. سونی نیز علی‌رغم سهم بسیار محدودش در بازار جهانی، از استقلال مالی کاملی برخوردار است و در سایر بخش‌ها مانند کنسول‌های گیمینگ حرف اول را می‌زند. درنتیجه سونی برای گسترش سهم خود می‌تواند سیاستی مشابه اپل در پیش بگیرد و اکوسیستم اختصاصی خود را توسعه دهد.
رقبای جدید، کلید تغییر اوضاع فعلی هستند. آن‌ها می‌توانند با عملکرد خود، سایر برندها را به تمرکز مجدد روی نوآوری و هیجان وادار کنند و از همه مهم‌تر، آزادی انتخاب را متناسب با قابلیت و قیمت گوشی‌ها برای مشتریان به ارمغان بیاورند.