اطلاعات از 34 مطالعه در 13 کشور این نشان می دهد که فقرا در کشورهایی مانند مالاوی، اندونزی و اکوادور مراقبت های بهداشتی بهتری را بدون هیچ گونه بودجه ای از سوی دولت یا سازمان های غیرانتفاعی دریافت می کنند.
تیمی متشکل از کارشناسان بهداشت عمومی، اقتصاددانان و اپیدمیولوژیست ها از کانادا، آلمان، نیوزلند و ایالات متحده 1,140,385 نفر در قالب 50095 خانوار آفریقا، ایالات متحده آمریکا و جنوب شرقی آسیا من بررسی کردم. در نتیجه، ارائه کمک های مالی بدون قید و شرط در کشورهای با درآمد کم یا متوسط، نه تنها فقر را کاهش می دهد، بلکه امنیت غذایی و تغذیه و تمرکز بر آموزش پایدار را افزایش می دهد.
نظرسنجی های بعدی از افرادی که پول دریافت کردند نشان داد که آنها در دو هفته تا سه ماه گذشته نسبت به افرادی که پول دریافت نکرده اند، پول بیشتری داشته اند. صبور نشده است. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این افراد پول بیشتری را برای سلامتی خود خرج کرده اند.
ارائه کمک های مالی مستقیم می تواند موثر باشد
این مطالعات 24 برنامه بورسیه توسط دولت‌ها، سازمان‌های غیرانتفاعی یا محققان مختلف نظارت شده است. میزان کمک های مالی نیز از 1.3 تا 81.9 درصد تولید ناخالص داخلی سرانه متفاوت بود دولت ها و سازمان ها به طور فزاینده ای در تلاش برای کاهش فقر از طریق روش های ساده ای مانند ارائه کمک های مالی هستند.
با این حال، بسیاری از این برنامه ها افراد را ملزم به انجام کارهای خاصی مانند اطمینان از تحصیل فرزندان خود برای کسب درآمد می کنند. این گاهی اوقات شرایط. شرط این شامل انجام یک روش مرتبط با سلامتی است، مانند شرکت در کارگاه های آموزش بهداشت یا ملاقات های پیشگیرانه با پزشک.
اما در برنامه های کمک های مالی بی قید و شرط، نیاز به صرف هزینه برای نظارت بر عملکرد شهروندان از بین می رود. علاوه بر این، مردم احساس احترام بیشتری به خود می کنند زیرا به آنها اجازه داده می شود وضوح برای اینکه بفهمند چگونه می خواهند از پول استفاده کنند.
با این حال، هنوز مشخص نیست که این روش در درازمدت چه تاثیری بر سلامت مردم خواهد داشت و آیا چنین رویکردی می تواند در کشورهای ثروتمندتر مانند آمریکا یا در مواقع بحرانی مانند طوفان موثر باشد.