طبق تحقیقات، بزرگسالان سالمی که رژیم غذایی متنوعی شامل حداقل هشت تا 10 گرم فیبر محلول در روز مصرف می‌کنند، میکروب‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک کمتری در روده خود دارند.
میکروب‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌های رایج مانند تتراسایکلین‌ها و آمینوگلیکوزیدها تهدیدی بزرگ برای مردم در سرتاسر جهان هستند، به طوری که انتظار می‌رود مشکل مقاومت ضد میکروبی مربوط به باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌هایی باشد که ممکن است به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم باشند. در دهه های آینده بدتر است.
مقاومت ضد میکروبی در انسان تا حد زیادی به میکروبیوم روده آنها بستگی دارد، زیرا میکروب ها به عنوان حامل استراتژی های کدگذاری ژنتیکی برای زنده ماندن در معرض آنتی بیوتیک ها شناخته شده اند.
دانیل لمی، زیست شناس مولکولی در مرکز تحقیقات تغذیه انسان غربی ARS در دیویس، کالیفرنیا، می گوید: «نتایج مستقیماً به این ایده منجر می شود که اصلاح رژیم غذایی می تواند سلاح جدیدی در مبارزه با مقاومت ضد میکروبی باشد. ما در مورد یک رژیم غذایی عجیب و غریب صحبت نمی کنیم، بلکه در مورد یک رژیم غذایی متنوع با فیبر کافی صحبت می کنیم.
در این مطالعه، محققان به دنبال ارتباط خاصی بین سطوح ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی در میکروب‌های روده انسان و الیاف و پروتئین‌های حیوانی در رژیم غذایی بزرگسالان بودند.
محققان دریافتند که یک رژیم غذایی منظم با سطوح بالاتر فیبر و سطوح پایین پروتئین، به ویژه گوشت گاو، به طور قابل توجهی با سطوح پایین‌تر ژن‌های مقاومت ضد میکروبی (ARG) در میان میکروب‌های روده مرتبط است.
در این مطالعه، کسانی که کمترین ژن‌های مقاومت ضد میکروبی را در میکروبیوم‌های روده خود داشتند، نسبت به میکروب‌های بی‌هوازی فراوان‌تر بودند، باکتری‌هایی که در حضور اکسیژن رشد نمی‌کنند و نشانه‌ای از روده سالم و کم‌التهاب هستند. مشخص شده است که گونه‌های باکتریایی خانواده کلستریدیاسه بی‌هوازی‌ترین گونه‌ها بودند.
با این حال، میزان پروتئین حیوانی در رژیم غذایی، سطح بالای ژن های مقاومت ضد میکروبی را پیش بینی نمی کند. قوی‌ترین شواهد برای ارتباط بین مقادیر بیشتر فیبر غذایی محلول و سطوح پایین‌تر ژن‌های مقاومت ضد میکروبی.
لمی گفت: «به طور شگفت انگیزی، مهم ترین شاخص سطوح پایین ژن های مقاومت ضد میکروبی، حتی بیشتر از فیبر، تنوع غذایی است. این نشان می دهد که ما می خواهیم غذاهای متنوعی بخوریم که حاوی فیبر محلول بیشتری برای حداکثر سود هستند.
فیبر محلول همانطور که از نامش پیداست در آب حل می شود و نوع اصلی فیبر موجود در غلاتی مانند جو دوسر، حبوبات مانند لوبیا، عدس و نخود، دانه ها (مانند دانه چیا)، مغزها و برخی از میوه ها و سبزیجات مانند هویج، انواع توت ها، کنگر فرنگی، کلم بروکلی و کدو حلوایی زمستانی هستند.
از سوی دیگر، افراد دارای بالاترین سطوح ژن‌های مقاومت ضد میکروبی در میکروبیوم روده خود، نسبت به افرادی که سطوح پایین و متوسط ژن‌های مقاومت ضد میکروبی را داشتند، میکروبیوم‌های متنوع روده کمتری داشتند.
لمی گفت: “رژیم غذایی ما برای میکروب های روده ما تغذیه می کند.” همه اینها نشان می دهد که آنچه می خوریم ممکن است راه حلی برای کاهش مقاومت ضد میکروبی با اصلاح میکروبیوم روده باشد.
در مجموع 290 بزرگسال سالم در این مطالعه شرکت کردند.
او گفت: «اما این هنوز آغاز کار است، زیرا کاری که ما انجام دادیم یک مطالعه مشاهده‌ای بود، نه مطالعه‌ای که در آن رژیم غذایی خاصی را به مردم معرفی می‌کنیم که امکان مقایسه‌های بیشتر را فراهم می‌کند.» در نهایت، مداخلات غذایی ممکن است در کاهش بار مقاومت ضد میکروبی مفید باشد و در نهایت ممکن است به راهنمایی های تغذیه ای در مورد چگونگی کاهش خطر عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک از طریق تغذیه منجر شود.
نتایج در مجله mBio منتشر شده است.