حیوانات بیشماری سایه های رنگی روشن از رنگ های روشن می پوشند که آنها را شگفت زده می کند. اما اینکه چرا او اینقدر از انتخاب‌های طبیعی رنگ‌های ساختاری طرفداری می‌کرد تا حدودی یک راز بود.
این درخشش‌های فلزی متغیر اغلب به‌طور مستقل در قلمرو حیوانات تکامل یافته‌اند و در موجودات مختلفی از مگس‌های خیره‌کننده تا مارمولک‌ها (تاریک به ترتیب مارمولک‌ها) ظاهر می‌شوند که در رنگین کمان می‌درخشند تا به عنوان مگس جواهر دیده شوند.
در برخی از حیوانات که در یک جنس رنگدانه بیشتری نسبت به جنس دیگر وجود دارد (مثلاً طاووس)، انتخاب جنسیت به وضوح دخیل است. اما در بسیاری از حشرات هر دو جنس به یک اندازه رنگدانه دارند و برخی از حیوانات فقط در مورد لارو این خاصیت را دارند. یک مطالعه جدید شواهد تجربی ارائه می دهد که نشان می دهد این رنگ ممکن است اثر محافظتی روی این حیوانات نیز داشته باشد. یک زیست شناس تکاملی در دانشگاه بریستول توضیح می دهد:
یکی از چالش‌های مطالعه عملکرد این رنگ‌بندی ساختاری بسیار بازتابنده، جدا کردن اثرات کنتراست (علامت تابش) از اثرات عدم حرکت همزمان چند رنگ، و جداسازی اثرات درخشندگی از اثرات خیرگی است.
برای رسیدن به این هدف، کرانسمو و همکارانش آزمایشی را انجام دادند که در آن جوجه‌های جوان طعمه‌های مختلفی به شکل بال‌های واقعی و مصنوعی سوسک گرفتند.استرنر استواییدر داخل، لارو سوسک سیاه به عنوان یک غذای لذیذ گذاشته شد.
به جوجه هایی که هرگز چنین طعمه ای ندیده بودند بال هایی مات با طیف رنگی ثابت، براق با طیف رنگ ثابت، مات با سایه رنگ در حال تغییر یا براق با سایه رنگ در حال تغییر داده شدند. و پرندگان از حمله به طعمه که همزمان چندین رنگ ظاهر می شد تردید نکردند. اما در مورد طعمه ای که تغییر رنگ می داد کمی مردد بودند. درخشش به تنهایی نیز شک می کند. اما نه به اندازه تغییر رنگ. از آنجایی که پرندگان هیچ تجربه قبلی در مورد رنگدانه نداشتند، رفتار آنها غریزی بود. می گوید: نمی دانم.
در اینجا، برای اولین بار، ما توانستیم این دو اثر را به طور مستقل آزمایش کنیم و نشان دهیم که هم رنگدانه و هم درخشندگی می توانند از طعمه حتی پس از شناسایی آن محافظت کنند، و این توضیح دیگری برای تکامل و وسعت مشخصه رنگدانه است.
در سال 2020، همان تیم شواهدی را ارائه کرد که نشان می‌داد رنگ روشن ممکن است شکل مؤثری از استتار باشد. اگرچه برخی از رنگ های ساختاری روشن بسیار جذاب به نظر می رسند و جلب توجه می کنند. “این ایده واقعا قدیمی است، اما هرگز قبلاً نشان داده نشده است.” “من فکر می کنم نادیده گرفته شده یا فراموش شده است.”
البته، نتایج جدید باید در شرایط عادی نشان داده شود تا تأیید و اطمینان حاصل شود که هیچ عامل دیگری بر نتایج آزمایشگاهی تأثیر نمی گذارد. محققان در مقاله خود می نویسند:
نتایج ما مهم است. زیرا نشان می دهد که حتی زمانی که طعمه از نزدیک و با پس زمینه ناهماهنگ ارائه می شود، رنگ ممکن است با ایجاد سوء ظن و گاهی واکنش اجتنابی در حمله به پرندگان، مزیت بقای طعمه داشته باشد.
به گفته محققان، واکنش منزجر کننده ممکن است به دلیل پدیده “هشدار رنگ” باشد. یعنی وقتی حیوانات از رنگ هایشان برای نشان دادن سمی بودنشان استفاده می کنند. مطالعه 2017 روی سوسک ها Oreina cacaliae انجام شد، مشخص شد که روشنایی سیگنال هشدار افزایش می یابد و از ایده هشدار سمی پشتیبانی می کند.
محققان مطالعه 2022 می گویند که مطالعات آینده می تواند فراوانی رنگ آمیزی همزمان و مکانیسم های دفاعی ثانویه را تعیین کند.
این مطالعه در مجله Animal Behavior منتشر شد.